Καλεσμένη της Λέσχης του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης για τον μήνα Ιούνιο είναι η Πολυξένη Βελένη με το μυθιστόρημά της Το ζαρκάδι του Ολύμπου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Πολυξένη (Τζένη) Βελένη γεννήθηκε, μεγάλωσε και σπούδασε Αρχαιολογία και Θέατρο στη Θεσσαλονίκη, υποκριτική στο Κέντρο Θεατρικής Έρευνας, πρακτική και θεωρία του Θεάτρου στο Παρίσι. Ήταν για δώδεκα χρόνια (2006-2018) διευθύντρια του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης. Ανέσκαψε σε αρχαιολογικούς χώρους της Θεσσαλονίκης, καθώς και της Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας. Έγραψε οκτώ αρχαιολογικές μονογραφίες και πολλά άρθρα σε περιοδικά, επιμελήθηκε ογδόντα αρχαιολογικές εκδόσεις. Οργάνωσε περί τα ογδόντα πέντε συνέδρια και πάνω από εκατόν πενήντα αρχαιολογικές εκθέσεις. Έκανε εκπομπές στο ραδιόφωνο, ατομικές και ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής, έγραψε αρχαιολογικά σενάρια για την τηλεόραση, επιφυλλίδες σε εφημερίδες, στίχους για τραγούδια, θεατρικά έργα. Δημοσίευσε τρεις ποιητικές συλλογές και μία συλλογή αρθρωτών διηγημάτων. Έχει τιμηθεί με διακρίσεις και βραβεία για τη συνεισφορά της στον πολιτισμό και είναι επίτιμη διδάκτορας της Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Σορβόνης. Διδάσκει σε πανεπιστημιακά ιδρύματα της Ελλάδας και του εξωτερικού. Από το 2018 έως το 2023 ήταν γενική διευθύντρια Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Υπουργείου Πολιτισμού.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Πρωταγωνίστρια στο μυθιστόρημα Το ζαρκάδι του Ολύμπου είναι η Ιστορία. Μια οικογένεια ξεριζώνεται από τη Ραιδεστό και εγκαθίσταται στη Θεσσαλονίκη το 1923 προσπαθώντας να επαναπροσδιορίσει τη ζωή της. Μέσα από την πορεία τριών γενεών της οικογένειας, του πατέρα Κωνσταντή, του γιου του Αλκιβιάδη και της κόρης του Φιλιώς καταγράφονται τα γεγονότα που συγκλόνισαν τον πολύπαθο εικοστό αιώνα: Η γερμανική Κατοχή και η εξόντωση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, η Εθνική Αντίσταση και ο Εμφύλιος, η δικτατορία των συνταγματαρχών και η μεταπολίτευση. Με τρόπο πολύχρωμο και ποικιλότροπο το μυθιστόρημα φωτίζει το συλλογικό τραύμα που προκάλεσαν οι ανταλλαγές πληθυσμών, το οποίο εν αντιθέσει με τη Μικρασιατική Καταστροφή έχει ελάχιστα προβληθεί και αναλυθεί στη σύγχρονη Ιστορία και σχεδόν καθόλου στη λογοτεχνία. Πώς κατόρθωσαν αυτοί οι άνθρωποι να αλλάξουν τις συνήθειες τους και να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες; Πώς μπόρεσαν να συμβιώσουν με τις εναλλασσόμενες εθνότητες της πόλης και να αποκτήσουν τη δική τους ταυτότητα; Τι χρειάστηκε να αφήσουν πίσω τους και τι να αποκτήσουν ώστε να γίνουν αποδεκτοί; Αυτά και πολλά άλλα είναι τα ερωτήματα που θέτει μετ’ επιτάσεως το μυθιστόρημα της Πολυξένης Βελένη.